Niestety... My, ludzie, jesteśmy przyzwyczajeni do posiadania: Domu, Mamy, Taty, Brata czy Siostry, Przyjaciół, Zdrowia, pieniędzy i jedzenia. Żyjemy z dnia na dzień, pędzimy, cały czas goni nas czas, jesteśmy ślepi na to co mamy. A kiedy którąkolwiek z tych rzeczy doceniamy?
Kiedy stracimy. Docenimy Zdrowie, gdy zachorujemy, docenimy Dom, gdy wylądujemy na ulicy, docenimy najbliższe nam osoby, dopiero wtedy gdy je stracimy. Dlaczego? Ponieważ jesteśmy przyzwyczajeni do posiadania ich dzień w dzień, są w każdym momencie naszego życia dostępni, lecz dopiero wtedy, gdy ta bliskość się skończy, zauważymy jak wielką rolę każda ta osoba, stan czy rzecz, którą posiadaliśmy, dla nas pełniła. Nie myślimy o tym, że w każdym momencie możemy to stracić - wystarczy chwila, ułamek sekundy, by to co było dla nas od zawsze, zniknęło na zawsze.
Albo wyobraźmy sobie sytuację, w której my coś posiadamy od zawsze, a druga osoba nigdy tego nie miała. Chociażby niezwykły zmysł wzroku: każdy kto to czyta ma ten dar i szczęście, że może to zrobić bez przeszkód, jednak są też osoby, które nie widzą i nie mogą przeczytać tego, co teraz Wam chcę przekazać, choć mimo to, ta osoba czuje więcej, słyszy więcej i kto wie - może właśnie ona widzi więcej będąc ślepym - niż my.
To o czym mówię to wdzięczność. Wdzięczność za to, że dzisiaj znów wstało słońce, bo to czy jutro znów wstanie nie jest oczywiste: to, że od czterech i pół miliarda lat wschodzi słońce na wschodzie i zachodzi na zachodzie, nie oznacza że jutro znów tak się stanie, ponieważ jest tysiące powodów, które by mogły temu zapobiec: wojna, wybuch wulkanu, asteroida uderzająca w ziemię czy choćby własna śmierć.
Każdy organizm żyjący na tym świecie, jest cudem biologii, ponieważ tak, a nie inaczej ułożyły się komórki. To, że mamy pory roku, ponieważ znaleźliśmy się na tyle daleko i blisko słońca, że możemy ciągle żyć. To, że mamy wszystkie kończyny, bo mogliśmy się urodzić bez jednej ręki, czy dwóch nóg. To, że najprawdopodobniej w Twojej kieszeni znajduje się urządzenie umożliwiające Ci kontakt z osobą oddaloną tysiące kilometrów od Ciebie, ponieważ ktoś wpadł na taki pomysł i to zrealizował.
Jest to bolesne słysząc osoby, które mówią, że w jego życiu nie ma nic niezwykłego, że jego świat jest szary i bezuczuciowy. Jest to bolesne, że niektóre osoby są na tyle ograniczone... Dlatego połóż się, pomyśl, zaśnij, a gdy się obudzisz, spraw byś dostrzegał to, co wcześniej było przez Ciebie niedostrzegane, a gwarantuje Ci, że uśmiechniesz się nawet w deszczowy dzień, bo uświadomisz sobie, że są takie miejsca na świecie, gdzie deszcz jest też potrzebny, choć nigdy tam nie pada.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz